Go with the flow!
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
01 Oktober 2013 | Indonesië, Jogjakarta
Hoi allemaal,
Hoor ik net dat we een gratig te gebruiken computer bij het hotel hebben staan, dus tijd voor een berichtje.
Ondertussen is er alweer erg veel gebeurd. Samen met Wendy ben ik naar Lombok geweest. Elle en Laura waren in deze tijd op de Gili-eilanden. Na een enorm lange oncomfortabele reis (waarbij de boot een paar uur stil ligt, omdat het water nog niet hoog genoeg staat) veilig aangekomen in Senggigi. We hoorden al gauw dat er geen tot weinig malaria te zien was, dus hebben we alleen maatregelen genomen als DEET en klamboe en hebben de malariatabletten laten zitten (ook geen mug gespot trouwens). Vervolgens lekker gegeten in het dorpje en vroeg naar bed.
Rond vijf uur werden we wakker 'gezongen', door de moskeeen. Het lijkt werkelijk als of je ze op je balkon hebt staan jodelen (sorry, maar het was toch echt behoorlijk vals..). Na een heerlijk rustig ochtendje zijn we met de taxi door de omgeving gereden. Beginnend bij een begraafplaats voor de Chinezen (huge!), vervolgens naar een traditionele markt (stinkt enorm, aangezien alles wat je kunt bedenken naast elkaar en openbaar wordt verkocht, denk aan vlees, specerijen, speelgoed, fruit..), een weversdorpje (Hier kregen we een rondleiding, super interessant. Ze werken gemiddeld een maand aan 1 sarong, ook kregen we traditionele kleding aan, erg leuk!) en we zijn geeindigd bij de waterval(len). Waarom 'len' tussenhaakjes? Omdat het de bedoeling was dat we ze alle drie zouden zien, maar we werden iets wat voor de gek gehouden, en uiteindelijk zagen we er maar 1..
De volgende dag wederom rustig opgestaan. We gingen naar ons 'stamcafe', een leuk restaurantje waar we ondertussen dagelijks zaten.
Het leukste aan Lombok vindt ik locals (bewoners), ondertussen hadden we al een heel netwerk opgebouwd en was het overal waar we kwamen reuze gezellig en hadden we overal aanspraak. Tijdens ons ontbijt werd ons aangeraden om naar een weeshuis te gaan, en dit wilden we dan ook graag doen. Zodoende zijn we naar de Peduli Anak Foundation geweest. en weeshuis/school opgericht en onderhouden door Nederlanders. Het zag er echt keurig uit en was aardig kleinschalig. Kinderen konden alleen komen voor les of er ook blijven wonen. Er was ook een goed netwerk aan hulpverleners. Een super mooi project om te zien. In de middag lekker aan het strand gelegen, en wederom veel gekletst met de locals.
Na Lombok zijn we terug gereist naar Padang bai, hier hebben we alleen een overnachting genomen, om de volgende dag door te kunnen reizen naar Lovina. Deze overnachtingsplek was erg leuk, omdat je op de bovenverdieping van een restaurant sliep. Dit was een slaapzaal, dus je sliep er met een heel aantal mensen, gewoon in de open lucht, dun matrasje en een klamboe'tje. Klinkt misschien niet erg comfortabel, maar als je wakker wordt met uitzicht op zee, vergeet je direct de harde ondergrond, heerlijk!
In Lovina verbleven we bij Pantai Mas, 1 grote familie. Super leuk. Ik had het hier zo naar mijn zin, dat ik in eerste instantie langer wilde blijven en Java wilde overslaan. Op Pantai Mas hebben we Prisca ontmoet, zij was alleen op reis, maar is nu gezellig bij ons aangesloten. Uiteindelijk bleven we allemaal wat langer, en zitten we nu gezamelijk op Java. Pantai Mas lag aan de zee, heerlijk! In de avond kon je gezamelijk eten, wat maakte dat iedereen elkaar ook echt goed kende. Ik heb het hier werkelijk heerlijk gehad. Hier hebben dan ook veel persoonlijke ontwikkelingen plaats gevonden.
We zijn ook nog een ochtend wezen dolfijnen spotten. Wat is dat ontzettend fantastisch. Samen met Elle en Wendy gingen we de zee op, en eerst kom je tussen een horde bootjes. Even later waren we er nog maar met een enkele boot meer, en konden we genieten van de stilte, en niet te vergeten de dolfijnen. Het waren er zo veel, en ze gingen hun eigen weg.
De volgende dag kregen we het met Evert over een stam in Sumatra, de Maentawai. Evert is de oprichter van Pantai Mas en heeft een adoptie dochter van deze stam. Evert heeft ons uitgenodigd om samen met zijn dochter en zijn vrouw naar de stam te gaan, zij leven heel basic. Dit lijkt mij erg gaaf en een hele uitdaging. Hier vertrekken we volgende week naar toe.
Verder zijn we nog een dag naar de passar geweest, een dagje geshopt, regelmatig naar de yoga en in de zon gelegen. Ook wilde ik genieten van een heerlijke massage, acupresure, maar helaas ik ging van mijn stokje.. Tien minuten later was ik er gelukkig weer.
Wat voor mij een enorme uitdaging is geweest tijdens mijn verblijf in Lovina was het duiken. Het was geen seconde in mij opgekomen om het werkelijk te gaan doen, maar om van mijn angst af te komen, heb ik het uiteindelijk wel gedaan. Eerst met Evert een middag in het zwembad doorgebracht, waar ik lag rond te dobberen met mijn zuurstoffles (en ik vond het toen al vreselijk). Nu ik het werkelijk heb gedaan, voldoet het wel, maar zou ik het niet snel weer doen.. Het was wel erg mooi, al die visjes, koraal etc.
Op een avond was er een festival in Lovina, hier zijn we een avond heen geweest, nadat we werden uitgenodigd door twee Franse jongens.
Op het strand was muziek en een heel aantal Indonesiers. De mannen hier gaan helemaal los, en ik moet zeggen dat ze erg soepel zijn in de heupen. Daarentegen zie je geen enkele vrouw op de dansvloer.. We hebben ons hier verder goed vermaakt, hoewel we later wel hoorden hoe de 'beachboys' aan het werk gaan. Ze proberen je drankjes aan te bieden (klopt, en heel bewust heb ik ze gelukkig af gewezen), waarbij het voor kan komen dat er oogdruppels in zitten. Vervolgens bieden ze je een lift aan 'naar huis'. Gelukkig hebben wij gewoon een leuke avond kunnen hebben.
Verder hebben Prisca, Laura en ik nog een ochtendje gekanood in de zee, heerlijk om mee op te staan natuurlijk. Ook zijn we met ons meidengroepje en Evert nog de stad in geweest een kleding te kopen voor een ceremonie die wij (Elle, Laura, Prisca en ik) hebben bijgewoond. In de middag hebben we een Chineze tempel bezocht, wat wederom erg leuk en interessant was.
De laatste dag zijn we naar de ceremonie geweest, en erg mooie en persoonlijke ervaring. In de middag kwam de tatoeerder, en heeft mij voorzien van een mooi subtiel symbool op mijn pols. Ik ben er helemaal blij mee !
Tijdens het avond eten werden we door Evert verrast met een afscheidscadeautje. We kregen een armbandje met een sterretje erin. De ster staat voor wie we zijn. Wanneer het armbandje afvalt, wordt het tijd om terug te komen, of om een leuk kaartje te sturen. Ook kregen we een beeldje van Ganesha, de god van kennis en wijsheid. Hij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Mensen bidden tot Ganesha bij het aangaan van iets nieuws. Van de vrouw van Evert kregen we een Rudraksha, dit is een kettinkje bestaand uit zaden. Ze woren als zeer heilig beschouwd omdat ze koolstof, wtaerstof, stikstof en zuurstof bevatten. Ze zullen helderheid en bewustzijn verhogen, door de geest te verstillen en te bevrijden van negatieve gedachten. Zo enorm super lief en mooi. Ze hebben hier zoveel tijd voor je, en alles is zo bewust.
De volgende ochtend was dan echt het vertrek en hebben we afscheid genomen van iedereen. Dimaz (zoon van Evert) heeft ons naar de boot gebracht. Na de boot zijn we met de trein verder gegaan, na de trein met een taxi. Uiteindelijk kwamen we aan in Bodowoso, waar we opzoek gingen naar een hotelletje. Ondertussen was de groep uitgebreid met twee Belgen en een Engelsman, en hebben we een hele tijd rondgeslentend door het dorpje tot we iets hadden gevonden.
De dag hierop hadden we een relaxdagje, omdat we best vermoeid waren van het reizen. Na een avond vroeg naar bed, ging om 3.30 uur onze wekker af. Tijd om de Ijen (vulkaan) te beklimmen. Wat was dit ontzettend, maar dan ook echt ontzettend gaaf. De tocht was best heavy, maar we konden het op ons eigen tempo doen. Eenmaal boven is het alles waard. Het lijkt of je tussen meerdere verschillende werelden in staat. Een enorme krater, heel veel zwavel (waar de bergbewoners elke dag, in elk geval tot twee maal aan toe, zwavel weg halen, en met een enorm aantal kilo's, tillend op hun schouders, de berg op en af tillen. Werkelijk bizar! Ze zijn zo smal, iel en klein. En dan klagen wij in Nederland. Echt.. Dat mogen we nooit meer doen..), zand, steen, groen. Het was zo ontzettend mooi.. Vervolgens terug naar het hotel, douchen, eten en tijd om naar Yogyakarta te gaan. We hebben een best lange reis gehad in de auto en kwamen vannacht om 3.00 uur ongeveer aan. Vandaag hebben we een beetje rondgeslenterd in de stad, erg leuk. De komende dagen gaan we Yogyakarta beter verkennen (tempels) en zullen we richting de andere kant van Java vliegen, om naar de Orang oetangs te gaan. Dan is het tijd voor de Indianenstam, spannend!!
Nogmaals! Bedankt voor al jullie leuke reacties! Erg leuk! Ik heb trouwens bij mijn vorige verslag nog een aantal foto's geplaatst.
Liefs,
Sanne
Hoor ik net dat we een gratig te gebruiken computer bij het hotel hebben staan, dus tijd voor een berichtje.
Ondertussen is er alweer erg veel gebeurd. Samen met Wendy ben ik naar Lombok geweest. Elle en Laura waren in deze tijd op de Gili-eilanden. Na een enorm lange oncomfortabele reis (waarbij de boot een paar uur stil ligt, omdat het water nog niet hoog genoeg staat) veilig aangekomen in Senggigi. We hoorden al gauw dat er geen tot weinig malaria te zien was, dus hebben we alleen maatregelen genomen als DEET en klamboe en hebben de malariatabletten laten zitten (ook geen mug gespot trouwens). Vervolgens lekker gegeten in het dorpje en vroeg naar bed.
Rond vijf uur werden we wakker 'gezongen', door de moskeeen. Het lijkt werkelijk als of je ze op je balkon hebt staan jodelen (sorry, maar het was toch echt behoorlijk vals..). Na een heerlijk rustig ochtendje zijn we met de taxi door de omgeving gereden. Beginnend bij een begraafplaats voor de Chinezen (huge!), vervolgens naar een traditionele markt (stinkt enorm, aangezien alles wat je kunt bedenken naast elkaar en openbaar wordt verkocht, denk aan vlees, specerijen, speelgoed, fruit..), een weversdorpje (Hier kregen we een rondleiding, super interessant. Ze werken gemiddeld een maand aan 1 sarong, ook kregen we traditionele kleding aan, erg leuk!) en we zijn geeindigd bij de waterval(len). Waarom 'len' tussenhaakjes? Omdat het de bedoeling was dat we ze alle drie zouden zien, maar we werden iets wat voor de gek gehouden, en uiteindelijk zagen we er maar 1..
De volgende dag wederom rustig opgestaan. We gingen naar ons 'stamcafe', een leuk restaurantje waar we ondertussen dagelijks zaten.
Het leukste aan Lombok vindt ik locals (bewoners), ondertussen hadden we al een heel netwerk opgebouwd en was het overal waar we kwamen reuze gezellig en hadden we overal aanspraak. Tijdens ons ontbijt werd ons aangeraden om naar een weeshuis te gaan, en dit wilden we dan ook graag doen. Zodoende zijn we naar de Peduli Anak Foundation geweest. en weeshuis/school opgericht en onderhouden door Nederlanders. Het zag er echt keurig uit en was aardig kleinschalig. Kinderen konden alleen komen voor les of er ook blijven wonen. Er was ook een goed netwerk aan hulpverleners. Een super mooi project om te zien. In de middag lekker aan het strand gelegen, en wederom veel gekletst met de locals.
Na Lombok zijn we terug gereist naar Padang bai, hier hebben we alleen een overnachting genomen, om de volgende dag door te kunnen reizen naar Lovina. Deze overnachtingsplek was erg leuk, omdat je op de bovenverdieping van een restaurant sliep. Dit was een slaapzaal, dus je sliep er met een heel aantal mensen, gewoon in de open lucht, dun matrasje en een klamboe'tje. Klinkt misschien niet erg comfortabel, maar als je wakker wordt met uitzicht op zee, vergeet je direct de harde ondergrond, heerlijk!
In Lovina verbleven we bij Pantai Mas, 1 grote familie. Super leuk. Ik had het hier zo naar mijn zin, dat ik in eerste instantie langer wilde blijven en Java wilde overslaan. Op Pantai Mas hebben we Prisca ontmoet, zij was alleen op reis, maar is nu gezellig bij ons aangesloten. Uiteindelijk bleven we allemaal wat langer, en zitten we nu gezamelijk op Java. Pantai Mas lag aan de zee, heerlijk! In de avond kon je gezamelijk eten, wat maakte dat iedereen elkaar ook echt goed kende. Ik heb het hier werkelijk heerlijk gehad. Hier hebben dan ook veel persoonlijke ontwikkelingen plaats gevonden.
We zijn ook nog een ochtend wezen dolfijnen spotten. Wat is dat ontzettend fantastisch. Samen met Elle en Wendy gingen we de zee op, en eerst kom je tussen een horde bootjes. Even later waren we er nog maar met een enkele boot meer, en konden we genieten van de stilte, en niet te vergeten de dolfijnen. Het waren er zo veel, en ze gingen hun eigen weg.
De volgende dag kregen we het met Evert over een stam in Sumatra, de Maentawai. Evert is de oprichter van Pantai Mas en heeft een adoptie dochter van deze stam. Evert heeft ons uitgenodigd om samen met zijn dochter en zijn vrouw naar de stam te gaan, zij leven heel basic. Dit lijkt mij erg gaaf en een hele uitdaging. Hier vertrekken we volgende week naar toe.
Verder zijn we nog een dag naar de passar geweest, een dagje geshopt, regelmatig naar de yoga en in de zon gelegen. Ook wilde ik genieten van een heerlijke massage, acupresure, maar helaas ik ging van mijn stokje.. Tien minuten later was ik er gelukkig weer.
Wat voor mij een enorme uitdaging is geweest tijdens mijn verblijf in Lovina was het duiken. Het was geen seconde in mij opgekomen om het werkelijk te gaan doen, maar om van mijn angst af te komen, heb ik het uiteindelijk wel gedaan. Eerst met Evert een middag in het zwembad doorgebracht, waar ik lag rond te dobberen met mijn zuurstoffles (en ik vond het toen al vreselijk). Nu ik het werkelijk heb gedaan, voldoet het wel, maar zou ik het niet snel weer doen.. Het was wel erg mooi, al die visjes, koraal etc.
Op een avond was er een festival in Lovina, hier zijn we een avond heen geweest, nadat we werden uitgenodigd door twee Franse jongens.
Op het strand was muziek en een heel aantal Indonesiers. De mannen hier gaan helemaal los, en ik moet zeggen dat ze erg soepel zijn in de heupen. Daarentegen zie je geen enkele vrouw op de dansvloer.. We hebben ons hier verder goed vermaakt, hoewel we later wel hoorden hoe de 'beachboys' aan het werk gaan. Ze proberen je drankjes aan te bieden (klopt, en heel bewust heb ik ze gelukkig af gewezen), waarbij het voor kan komen dat er oogdruppels in zitten. Vervolgens bieden ze je een lift aan 'naar huis'. Gelukkig hebben wij gewoon een leuke avond kunnen hebben.
Verder hebben Prisca, Laura en ik nog een ochtendje gekanood in de zee, heerlijk om mee op te staan natuurlijk. Ook zijn we met ons meidengroepje en Evert nog de stad in geweest een kleding te kopen voor een ceremonie die wij (Elle, Laura, Prisca en ik) hebben bijgewoond. In de middag hebben we een Chineze tempel bezocht, wat wederom erg leuk en interessant was.
De laatste dag zijn we naar de ceremonie geweest, en erg mooie en persoonlijke ervaring. In de middag kwam de tatoeerder, en heeft mij voorzien van een mooi subtiel symbool op mijn pols. Ik ben er helemaal blij mee !
Tijdens het avond eten werden we door Evert verrast met een afscheidscadeautje. We kregen een armbandje met een sterretje erin. De ster staat voor wie we zijn. Wanneer het armbandje afvalt, wordt het tijd om terug te komen, of om een leuk kaartje te sturen. Ook kregen we een beeldje van Ganesha, de god van kennis en wijsheid. Hij neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Mensen bidden tot Ganesha bij het aangaan van iets nieuws. Van de vrouw van Evert kregen we een Rudraksha, dit is een kettinkje bestaand uit zaden. Ze woren als zeer heilig beschouwd omdat ze koolstof, wtaerstof, stikstof en zuurstof bevatten. Ze zullen helderheid en bewustzijn verhogen, door de geest te verstillen en te bevrijden van negatieve gedachten. Zo enorm super lief en mooi. Ze hebben hier zoveel tijd voor je, en alles is zo bewust.
De volgende ochtend was dan echt het vertrek en hebben we afscheid genomen van iedereen. Dimaz (zoon van Evert) heeft ons naar de boot gebracht. Na de boot zijn we met de trein verder gegaan, na de trein met een taxi. Uiteindelijk kwamen we aan in Bodowoso, waar we opzoek gingen naar een hotelletje. Ondertussen was de groep uitgebreid met twee Belgen en een Engelsman, en hebben we een hele tijd rondgeslentend door het dorpje tot we iets hadden gevonden.
De dag hierop hadden we een relaxdagje, omdat we best vermoeid waren van het reizen. Na een avond vroeg naar bed, ging om 3.30 uur onze wekker af. Tijd om de Ijen (vulkaan) te beklimmen. Wat was dit ontzettend, maar dan ook echt ontzettend gaaf. De tocht was best heavy, maar we konden het op ons eigen tempo doen. Eenmaal boven is het alles waard. Het lijkt of je tussen meerdere verschillende werelden in staat. Een enorme krater, heel veel zwavel (waar de bergbewoners elke dag, in elk geval tot twee maal aan toe, zwavel weg halen, en met een enorm aantal kilo's, tillend op hun schouders, de berg op en af tillen. Werkelijk bizar! Ze zijn zo smal, iel en klein. En dan klagen wij in Nederland. Echt.. Dat mogen we nooit meer doen..), zand, steen, groen. Het was zo ontzettend mooi.. Vervolgens terug naar het hotel, douchen, eten en tijd om naar Yogyakarta te gaan. We hebben een best lange reis gehad in de auto en kwamen vannacht om 3.00 uur ongeveer aan. Vandaag hebben we een beetje rondgeslenterd in de stad, erg leuk. De komende dagen gaan we Yogyakarta beter verkennen (tempels) en zullen we richting de andere kant van Java vliegen, om naar de Orang oetangs te gaan. Dan is het tijd voor de Indianenstam, spannend!!
Nogmaals! Bedankt voor al jullie leuke reacties! Erg leuk! Ik heb trouwens bij mijn vorige verslag nog een aantal foto's geplaatst.
Liefs,
Sanne
-
01 Oktober 2013 - 16:54
Simone:
Hoi Sannnn! :)
Erg leuk om alles te lezen! Wat maak je een boel mee.
Koel dat je hebt gedoken, lijkt mij erg gaaf!
Geniet maar lekker verder!
Veel liefs en kusjes Simone -
01 Oktober 2013 - 17:07
Rosemarie:
Aaaahh leuke verhaaltjes San!
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt :)
XX Rosemarie -
01 Oktober 2013 - 17:17
Elvira:
Mooi verhaal! Supergaaf allemaal!!.
xx een (jaloerse) Elvira -
01 Oktober 2013 - 17:28
Diny:
Ha meissie,
Zou haast jaloers op jullie worden, wat zien jullie veel.
En wat een prachtige foto's van dolfijnen en dat schattige kindje!
Ze zijn allemaal mooi.ben heel benieuwd , hoe jullie het bij de indianenstam bevalt, kan je mee doen met 'terug in de rimboe'of zo iets!
Groeten uut gramsbarg, n en nog heul vulle wille. -
01 Oktober 2013 - 17:57
Annemiek:
Hey zusje,
Wat leuk om allemaal te lezen. Moet je nagaan wat je in een paar weken tijd al hebt gedaan. Gaaf!! Heel veel plezier verder.Xx -
01 Oktober 2013 - 20:12
Anniek:
Hoi Sanne, wat een superleuke verhalen! Je verteld het allemaal zo mooi dat we het hier helemaal voor ons kunnen zien! Geniet er van :-) -
01 Oktober 2013 - 21:29
Han En Wick:
Dag Sanne,
Het gaat je goed, lezen we. Fijn dat je zo kan genieten! Hartelijke groeten,
Han en Wick -
02 Oktober 2013 - 09:37
Jonneke:
Hee Sann,
Wat fijn dat alles goed gaat!
De verhalen zijn heel leuk om te lezen superduper Sann,
je word er gewoon jaloers van :)!
Liefs Jonneke -
02 Oktober 2013 - 20:20
Henny (mama2):
HOI Hoi
Wat een mooi verhaal, en wat heb je al veel gezien en meegemaakt!!! Grappiig dat jullie groep is/wordt uitgebreid met reizigers!!En wat een mooie foto"s !!! Hey meid genieten daar!!! en ik wacht al op je volgende verhaal!!!!!!!!
liefss uit Ane van de Matels -
03 Oktober 2013 - 11:59
Geke:
Hoi Sann,
Wat doen jullie leuke dingen, wat ontzettend gaaf dat jullie zo met de locals in contact staan, zo maak je hun cultuur van heel dichtbij mee.
En stoer hoor om toch te duiken, goed bezig, samen met het kettinkje en armbandje kom je er wel. :)
Heel veel plezier en super om naar die indianenstam te gaan. ben zo benieuwd!
Liefs van Ome Appie en Tante Gé -
06 Oktober 2013 - 13:43
Annet:
Heee San!
Wauw, wat een prachtig verhaal!! Super dat je zoveel mooie dingen doet, ik zit heel erg jaloers te zijn hier!
En die indianenstam!!! Geweldig lijkt me dat!
Heel veel plezier en geniet van alles! Maar volgens mij doe je dat wel! :)
xx Annet -
20 Oktober 2013 - 13:01
Maaike:
Heee Sanne,
Wat ontzettend gaaf zeg! Pfff....ik ben zo onwijs jaloers.
Maar ook heel trots op jou dat je dit gewoon even doet! Je wilde het al zo lang..en nu ben je er gewoon!
Geweldig toch!
Geniet elke dag! Wij genieten van jouw verhalen!
Dikke kus Maaike,
ook van Rogier en Tess!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
